W ostatnim czasie, częstymi klientami kancelarii są osoby, które to mają problem ze zwrotem należności z tzw. umowy pożyczki.
Stricte ujmując, klient pożyczył danej osobie pieniądze, a ta jemu ich nie zwróciła.
W tym wpisie chcę przybliżyć Państwu instytucję „umowy pożyczki” na gruncie prawa cywilnego, a także możliwość dochodzenia zwrotu należności pieniężnej.
Zaczniemy od definicji. Umowa pożyczki została zdefiniowane w prawie cywilnym. Zgodnie z Kodeksem Cywilnym art. 720
§ 1. Przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.
§ 2. Umowa pożyczki, której wartość przekracza tysiąc złotych, wymaga zachowania formy dokumentowej.
§ 2. Umowa pożyczki, której wartość przekracza tysiąc złotych, wymaga zachowania formy dokumentowej.
Analizując powyższy przepis, wydaje się on oczywisty. Niemniej paragraf 2 powyższego artykułu stwarza pewne niezrozumienie dla klientów.
Przepisy prawa wymagają zawarcie umowy pożyczki na piśmie, jeżeli jej wartość przekracza 1000 zł. Poniżej tej kwoty można zawrzeć umowę w formie ustnej, jednak należy pamiętać, że wówczas dochodzenie należności będzie utrudnione.
Konkludując rekomenduje w każdym przypadku gdy dana osoba chce pożyczyć jakąś ilość pieniędzy innej o sporządzenie na piśmie umowy pożyczki. Sugeruję również skorzystanie wówczas z pomocy fachowca adwokata. Ja w ramach prowadzonej kancelarii adwokackiej sporządzam również dla klientów umowy.
Jeżeli już zawrzemy umowę pożyczki z pożyczkobiorcą, a ten nie spłacił pożyczki w umówionym terminie, wówczas musimy wezwać go do zwrotu pożyczki. Piszemy tzw. wezwanie do zapłaty, wskazujemy w nim termin oraz rachunek bo spłaty zobowiązania. W przypadku braku spłaty, pozostaje nam jedynie skierowanie sprawy na drogę postępowania sądowego.